ANKARAGÜCÜ UMUT VERDİ AMA…

Bu sezon, Eryaman Stadyumu’nda en keyifli ve heyecan duyduğunuz maç hangisi ? “diye bir sorunuz olsa…Hiç tereddütsüz, “MKE Ankaragücü-Aktaş Hatayspor karşılaşması” derim. Geçen hafta oynanan, İttifak Holding Konyaspor maçını Sarı Lacivertliler, 4-3 kazanıp sezonun “ilk “3 puan mutluluğunu yaşamıştı.Bu karşılaşma haftanın en gollü 90 dakikasıydı. Sarı, kırmızı kartları ile ile ilginç bir mücadele olmuştu. Ankaragücü’nde çok yüksek olmasa da bir kıpırdanma hissetmiştim. Tüm bunlara rağmen, MKE Ankaragücü’nün ortaya koyduğu futbol beni umutlandırmamıştı. Aktaş Hatayspor maçı gerçekten çok farklı oldu. Her iki takımda oyuna çok istekli ve arzulu başladı. Başkent temsilcisinde çok ciddi eksikler olmasına rağmen…Hele müsabakanın 2.dakikasında körpecik bedeni ile Ender Aygören’in yerde kıvranması içimi acıtmıştı. Sahadaki en genç oyuncu olan Ender’in ayağa kalkıp oyuna devam ettiğini görünce bir, “oh “demiştim. Karşılaşmın ilk 10 dakikası geçildiğinde, her iki takımda birbirinin kalesini sert şutlarla yokladılar. Müsabakanın 20 dakikası geride kalırken, tempo sürekli artıyordu. Ankaragücü savunmada nerede ise hatasız oynuyor, orta saha organize iyi bir görüntü çiziyor, hücum hattında rakip savunmaya ciddi şekilde rahatsızlık veriliyordu. 27.dakikada Endri Çekiçi ‘nin 35 metreden öyle bir serbest vuruşu vardı ki…Kaleci gole izin vermedi.Müsabakanın 30.dakikası geçildiğinde, bu statta ilk kez MKE Ankaragücü’nün bu kadar özgüvenli top oynadığına tanıklık ediyorduk.Sakın kimsenin, “rakip çok mu rahat oyun oynamasına müsade ediyor.” diye akılına birşey gelmesin. Hatayspor’da Ankaragücü kadar istekli ve arzulu, çok iyi top çeviriyor.Ciddi pozisyonlar üretiyordu. Zaten geride kalan 10 maçta ilk kez Süper Lig’de mücadele eden bir takım olarak topladıkları 18 puan kaliteli bir ekip olduklarının ispatı gibiydi…Ankaragücü’nde özellikle Saba Lobzajanıdze, sağda kanatta rakibe zor anlar yaşatıyordu.Hüseyin Gökçek’in düdüğü ile takımlar soyunma odasının yolunu tutarken, her iki takıma da ortaya koydukları kaliteli futboldan dolayı, “helal olsun “diyordum. Devre arasında, ” bu yüksek tempo devam eder mi ? “diye düşünmeye başladım. Gerçekten çok keyifli bir ilk 45 dakika olmuştu. Maçın 48.dakikası kırılma anı oldu. Ender Aygören’e Gökhan Karadeniz’in yaptığı faulu görmeyen Hüseyin Gökçek, oyunu devam ettirdi. Akabinde Ankaragücü savunmasının yaptığı hareketi faulla cezalandırdı. Tribünlerden hakemin kararına tepki sesleri yükseldi.Bunun üzerine Hüseyin Gökçek, “Var “a gitti. Dönüşte kırmızı kartla Gökhan Karadeniz’i dışarı gönderiyordu. Bu harekette Ender’in ayağına öyle bir darbe vardı ki, yürekleri ağıza getirdi.Kırmızı kart çok doğru idi…MKE Ankaragücü büyük avantaj yakalamıştı. Buna rakibin 8 günde üç oynadığını düşününce…Başkent temsilcisi için umutlar iyice artmıştı.Maçın 56.dakikasında 20 yaşındaki Ender Aygören ‘in oyundan çıkarken, tribünlerden kopan alkış sesleri çok anlamlıydı. Beklenen gol 69.dakikada bu sezon en iyi maçını çıkaran Hırvat stoper Zvonmır Sarlıja’dan geliyordu. Maçın son 30 dakikasına girildiğinde sahada kora kor bir mücadele tüm hızı ile sürüyordu. Maçın yıldızı Saba Lobjanıdze 64.dakikada sağdan nefis hareketlerle ceza sahasına girip, Emre Güral’a , “al da at “diye topu bırakıyordu. Tecrübeli oyuncu da golü kaçırıp, saç baş yolduruyordu.Bu kez devreye 89.dakikada Joseph Paintsil giriyor, soldan ceza sahasına dalıp, yoktan bir gol var edip, skoru ilan ediyordu:MKE Ankaragücü 2 Aktaş Hatayspor 0. Statta Ankara’nın Bağları ile bu zafer kutlanıyordu. Sarı Lacivertliler açısından çok önemli bir galibiyet.Kadro derinliğinin artması noktasında inanılmaz bir sınav…Özet olarak gelecek adına umut veren bir futbol… Ama…Evet ama..MKE Ankaragücü insana umut oluyor, heyecan veriyor ama en çokta hayal kırıklığı oluyor. Neden acaba ? Bu soruyu da Fatih Mert ve yönetimine soruyorum.