KALECİK’İN SPOR YARASI (3)

Kalecik’de spor adına gördüklerim ve duyduklarım beni çok üzmüştü.Hele devletimizin yıllar önce Kalecekli gençlerin sağlıklı bir nesil olarak yetişmesi için bir çok yöreden önce yaptığı tesislerin içler acısı hali beni kahretmişti.Bir sürü yurt köşesi hala spor tesisi ile tanışmayı beklerken, 20 yıl önce bu şansı yakalayan Kalecikli gençler doğrusu bu şanslarını hiç ama hiç iyi kullanamamışlardı..Yaklaşık 30 yıl önce kurulan spor kulüpleri, yılladır sadece futbol branşı ile meşgul olmasına rağmen , ilçeden bir takım bile kuramıyor.Her sezon binbir zorlukla kurulan takımlar, sezonu güç tamamlıyor. Düşünebiliyor musunuz, bir ilçede 5 lise 3 ilk öğretim okulu bir de Ankara Üniversitesi’nin 2 yıllık Meslek Yüksek Okulu olacak, siz 20 tane futbol oynayacak sporcu bulamayacaksınız.Futbol sahanız, spor salonunuz olacak gençleriniz yanından geçmeyecek.Spor gibi tüm dünyanın kabul ettiği bir eğitim metodundan gençlerinizi mahrum bırakacaksınız.Spor tesislerinizi talan edeceksiniz.Yazık, yazık , hem de çok yazık. Doğrusu spor adına yola çıkarken, beklentilerimin de ötesinde spor şuurundan uzak bir ilçe ile yüz yüze gelmiştim.Üzülmemek mümkün değildi.Bunca üzüntü arasında Kalecik Belediyespor Kulübü eski Başkanı Osman Berak’ın bağ evi imdadımıza yetişti. Kalecik’de olduğumuzu haber almış, “Uğramazsanız darılırım ” demişti.”Beş dakikalarına uğrayalım” dedik.İyi ki de uğramışız . Kalecikli’lerin ne kadar şanslı olduklarını, nasıl kıymetli bir yurt topraklarında oturduklarını gördüm.Muhteşem bir bahçe topraktan bereket fışkırıyor.Meşhur Kalecik Karası üzümlerini asmadan , şeftalileri dalından koparıp, bize ikram ediyor.Tansiyonum normale dönüyor.Vedalaşıp, ayrılıyoruz.Bir kez daha Kalecik Belediyesi’nin yolunu tutuyoruz.Belediye Başkanı Orhan Benli’nin yanına hareket ediyoruz.Kapıda karşılaşıp, birlikte makama yürüyoruz.Odasının önü bir sürü ziyaretçi dolu.Başkan telaşlı, sıkıntılı.Direk bizimle görüşmeye başlıyor.Ama belli ki kafası çok karışık.”Çok işim var ” diyor.Adını net koyamadığı, “oh”laması, “puh” laması içinde. Hak veriyoruz. Tüm yerel yönetimlerde aynı sıkıntı var.Başkanı biraz rahatlatacak bir söz dudaklarımdan dökülüyor, “Başkan şu belediye başkanlığı dosta tavsiye edilmeyecek, düşmana da emanet edilmeyecek kadar önemli bir makam” diyorum. Başkan, “Hay ağzına sağlık.Kim söylemiş ise çok doğru söylemiş” diyor ve biraz rahatlıyor.Başkan sporu seviyor, gençliğe muhabbeti var, lakin sorunlar çok. Büyükşehir ailesine katılmaktan mutlu.Ciddi destek ve katkı gördüğünü söylüyor.Genel Kaptan Sedat Tüfekçioğlu ve antrenör Haydar Savaş sorunları anlatıyor.Başkan da onlara, “Benim derdim sizinkini döver “diyor.Telefonlar, dışarıda bekleyenler, “yok şu kadar şimdi yardım ederim”, “şu kadar daha sonra “diye yapılan pazarlıklar .Sonra transfer edilecek oyuncuların kulüpleri ile telefon görüşmeleri.. Tam anlamıyla bir curcuna , spor adına konuşulacak uygun bir ortam yok.Kalecik 2.Uluslarası Üzüm Festivali’ne hazırlanılıyor.Dışarıda organizatörler sırada bekliyor.Sayın Benli’ye “Bir başka zamam “deyip, teşekkür ederek ayrılıyoruz. Kalecik’te spor insanlar için ve ilçeyi yönetenler için çok lüks bir uğraş.Bu yanlıştan mutlaka dönmek zorundalar.Gerçekten yolculuğumuz boyunca Genel Kaptan Sedat Tüfekçioğlu’nun yıllardır Kalecik Belediyespor adına verdiği mücadelenin zorluğunu çok daha iyi anlıyorum.Yıllardır taşıma suyu ile değirmen döndürmeye çalışıyor.Ankara’dan oyuncu getiriyor olmuyor, ilçeden takım kuramıyor.Tam bir açmaz. Ben son olarak şunu söylüyorum, Kalecik Kaymakamı ve Belediye Başkanı başta olmak üzere yarından tezi yok spor adına şapkalarını önlerine koyup, düşünsünler.Birlikte ilçeyi ve spor tesislerini gezsinler.Sonra da spor adına neler yapacaklar onun plan ve programını yapsınlar.Sporu bu kadar hafife alanlar ilerde gençliğin çok ağır faturalar ödemesine neden olurlar. Bizden dostça hatırlatması.Kalecik gençliğinin spordan koparmak o ilçeye verilecek en büyük kötülük olsa gerek.Kalecik Karası ile ne kadar gurur duyuyorsanız, spor yarası ile de o kadar üzüntü duyacaksınız. Çünkü ilçeniz spordan çok ama çok uzak…