Ankara spor basınından bir yıldız daha kaydı.Sümer Demir, aramızdan ayrıldı. O hepimizin Sümer kaptanı idi. Şahsına münhasır renkli bir kişilikti.Mekanı cennet olsun, nurlar içinde uyusun. Her ölümün arkasından olduğu gibi, sevenleri soysal medya hesapları üzerinden övgüler yağdırdılar. Şuandan emim ki , o bundan daha fazlasını haketmişti. Hep sorgulmışımdır, neden sevgilerimizi, saygılarımızı dört kişinin omuzunda giderkene saklarız. Yaşarken sunmak varken…Sümer Kaptan’ın cenazesinde spor camiasından ve meslektaşlarımızdan çok az kişi vardı. Yine kendimizi sorgulayacağımız bir fotoğraf karesi bıraktık arkada. Sahi bize neler oluyor? Ankara spor basını ne zaman birlik be beraberlik içinde olacak ? Bu yazıyı yazıp, yazmamak için çok düşündüm. Bundan 25 gün önce Ankara futbolunun cefakar antrenörlerinden Cevat İrez hocamı ebediyete uğurlamıştık. Ölümünün üzerinden 5 gün geçtikten sonra Ankaralı antrenör arkadaşlarımdan Halis Coşkun’dan bir ileti aldım.Ebediyete uğurlanışlarda artık sık sık rastladığımız konuya parmak basıyordu. Bu yazıyı 20 gündür hiç bir yer de paylaşmadım. Sümer kaptanın ölümünün ardından, “Sahibi bize neler oluyor diyerek “Halis hocamın yazını bu satırlara aktarıyorum:
“Ankara futbolu bir değerini daha yitirdi. İrez hocanın hayata gözlerini yumdu haberi herkesi üzdü.Dile kolay 60.yıl..Futbol ile dolu bir hayat…Bir çokları için duayen olan İrez hoca, “Futbola, toprak sahalara, yeşil sahalara doyamadım” diyordu.78 yaşında olmasına rağmen gönüllü olarak antrenörlük yapmaya çalışıyordu.O sahaya çıktığında çocuklara sarılıyor, onlara nasihatlar ediyor ve heyecanını gizleyemiyordu. Ankara’nın o toprak sahalarının cefasını çekerek,amatör takımların gönlüne girdi ve azmi ile profesyonel takımlarda çalışma şansını yakaladı.”Futbola emek verdim ve tırnaklarrımla kazıyarak en üst noktaya geldim “diyordu İrez hoca .Arkasında yüzlerce oyuncu, antrenör yetiştirdi. Genç antrenörlere yol gösterdi ve motivasyon kaynağı oldu.”Kimseyi kırmayan naif bir futbol adamıy dı “diyor herkes.Demesine diyorlar da , işte bu güzel söylemler cenaze merasimine yansımıyordu.Ancak sosyal medyada taziye rekoru kırıldı.Yetiştirdiği bir çok oyuncu ve antrenör facebook hesaplarından , mesajlar yayınladılar, gözyaşı döktüler.Her zaman ki gibi için kolayına kaçtılar.Cevat İrez hocaya övdüler, övdüler, övdüler…”Çimşit mezarlığı uzak “dediler. “Maçımız var “”dediler ve bahaneleri ardı, ardına sıraladılar.O mezarlık ve üzerine atılan toprak İrez hocayı kucakladığı kadar bizleri de her ölümlüyü de kucaklayacağını unutmamamız gerekiyor.Sivil toplum kuruluşları, futbolun paydaşları da sembolik katılımlarıyla görevlerini yapmanın huzurunu yaşadılar.Ankara spor basını İrez’in ölümünü bir fikstür çekimi kadar önemli ve değerli bulmamıştı.Ah Ali Öcal ah…Spor camiası tarafından çok sevilen adamı…Konuştuğu zaman, yazdığı zaman da insanların tüylerini diken, diken ettiğinde de eleştirilen Ali Öcal, yine ahde vefanın ne olduğunu gösterdi.Fotoğraftaki kareler ne kadar vefasız olduğunu gözler önüne seriyordu.Futbolun değerlerine sahip çıkmıyoruz.”Demek ki bu vefasızlığı ve ilgisizliği hepimiz tadacağız “Biz hissetmesekte yakınlarımız, hissedecek ve yaşayacak.Ali Öcal şuan gazetesi olmasa da internet sayfasında yazdı ve tarihe not düştü”21 Eylül 2018 Halis Coşkun
Hata!
Yorumunuz Çok Kısa, Yorum yapabilmek için en az En az 10 karakter gerekli